வள்ளி ஈயா மடம்

ரொம்ப சக்தியான அம்மன் அது. போய் நின்னு என்ன கேட்டாலும் கொடுத்திரும். காலையில வயலுக்கு வேலைக்கு போயிட்டு, ஊர்க்காரங்க எல்லாம் கோயிலு முன்னால வந்து உக்காந்து கிடுவாவோ. எல்லாரும் அம்மன்கிட்ட எதையாவது கேட்டுகிட்டே இருப்பாவோ. அம்மா, ‘எம்புள்ளைக்கு வயித்து வலி, ஏதாவது நீதான் பண்ணனும்’ கேட்டா, மறுநாளே வயித்து வலி சரியா போயிரும். இதனால அம்மன் புகழ், அக்கம் பக்கத்து ஊருக்கெல்லாம் தெரிஞ்சு, கூட்டம் கூட்டமா வர ஆரம்பிச்சுட்டாவோ.

இதுக்கிடையில என்னன்னா, வெள்ளிக்கிழமை வெள்ளிக்கிழமை அம்மன், பணத்தை கொடுக்குறான்னு ஊருக்குள்ள பேச்சு. கொத்தனாரு முனியன், அம்மன்கிட்ட, ‘நான் வேலை பாக்குத எழவுல எம்புள்ளைல படிக்க வைக்க முடியாது, நீதான் ஏதாவது பண்ணணும்’ கண்ணை மூடி வேண்டியிருக்காம். திடீர்னு பாத்தா எதுத்தாப்ல இருக்குத திண்டுல ஒரு துணியில மடிச்சு ஒரு கெட்டு ரூவா இருந்துச்சு. முனிக்கு கையும் ஓடலை, காலும் ஓடலை. அந்தானி, குப்புற அடிச்சு விழுந்து நெடுஞ்சாண் கிடையா கும்புட்டான்.

விஷயம் ஊரு பூரா பரவுனதும் வெள்ளிக்கிழமை தோறும் எல்லாரும் வரிசையா வந்து நின்னுட்டாவோ. அம்மனும் சளைக்காம கொடுக்க ஆரம்பிச்சா. எல்லாருமே சுகவாசியா ஆயிட்டானுவோ. ‘நமக்கென்னல அம்மன் இருக்கா; கேட்டா தரப்போறா’ன்னு சுத்த ஆரம்பிச்சுட்டானுவோ. கள்ளு எறக்குத சுப்பையாவுக்கு இதுல சந்தேகம் வந்து போச்சு.

ஒரு நாளு அவனும் போயி, அம்மன்கிட்ட வேண்டியிருக்காம். அம்மனும் பணத்தை அதே போல துணியில வச்சு திண்டுல வச்சுட்டா. ‘அதெப்படி? அம்மன் வந்து வச்சுட்டு போச்சு. நாம பாக்கலையே’ன்னு அங்கயே ரொம்ப நேரமா நின்னாம். அம்மன் இவன் கண்ணு முன்னாலயா வந்து நிக்கும்? வரவேயில்லை. போயிட்டான். அடுத்த வெள்ளிக்கிழமை காலையிலயே போய் கோயிலு உள்ள போயி ஒழிஞ்சுகிட்டாம். மேலத் தெருக்காரன் ஒருத்தன் வந்து அம்மன்கிட்ட வேண்டியிருக்காம்.

கண்ணை மூடிட்டு நின்னுக்கிட்டிருக்கும்போது நகைகள் ஜொலிக்க அம்மன் வந்திருக்கா. அவளைப் பாத்ததும் சுப்பையா, ஓடிப்போய் கால்ல விழுந்து ‘அம்மா நான் உங்களை பாத்துட்டேன்’னு சந்தோஷத்துல கத்திருக்காம். டமார்னு மறைஞ்சுட்டா அம்மன்.
மேலத்தெருகாரன் முழிச்சு பாத்தா, சுப்பையாதான் நிக்காம். பணத்தை காணலை. அவன், பணத்தை அம்மன் எங்கயாவது வச்சிருப்பான்னு சுத்தி சுத்தி வாராம். ஒண்ணுத்தையும் காணலை.

தன்னை ஒருத்தன் பாத்ததுலயிருந்து அம்மன் பணம் கொடுக்கதை நிறுத்திட்டா.
வள்ளியான அந்த அம்மன் பணத்தை ஈயாததால வள்ளி ஈயா கோயில்னு அதுக்கு பேரு வந்துச்சு. எதும் தராத அம்மனை ஏன் கும்புடணும்னு ஊர்க்காரனுவோ நினைச்சதால அதை மடமாக்கிட்டாங்கோ. அதனால அது வள்ளி ஈயா மடம்னு ஆச்சு. மருவி மருவி இப்ப வள்ளியா மடமா இருக்கு.
கடையத்துக்கு பக்கத்துல இருக்கு இந்த ஊரு.